Άπλωσα το χέρι διστακτικά… ο νους και πάλι γεμάτος αμφιβολία. Μπορώ ή μήπως όχι και πάλι; Αλλά γιατί όχι;; Κάποτε μεγαλώνουμε με ό,τι κι αν συνεπάγεται αυτό! Κι εγώ μεγάλωσα πια! Δεν θα έπρεπε οι μεγάλοι να έχουν τέτοια στεγανά… αυτό δεν ισχυρίζομαι και στα μικρά;
Τράβηξα το χέρι πίσω, αλλά έμεινα εκεί ακίνητη με το βλέμμα καρφωμένο στον πάγκο! Πήρα μια βαθιά ανάσα… προάγγελος και ταυτόχρονα εξερεύνηση της …κατάστασης! Εντάξει… μυρίζει, μυρίζει θάλασσα ή μήπως απλά …ψαρίλα; Εγώ το λέω ψαρίλα …οι άλλοι το λένε θάλασσα! «Αλλά πάλι κι …
Διαβάστε ολόκληρη τη συνταγή: Tante Kiki